Karol Wojtyła urodził się 18 maja 1920 roku w Wadowicach. Jego ojciec był zawodowym wojskowym. Matka – Emilia z Kaczorowskich – zajmowała się domem. Starszy o 12 lat od Karola brat Edward uczył się w wadowickim gimnazjum, a później studiował medycynę w Krakowie. 13 kwietnia 1929 roku zmarła matka Karola. Dziewięcioletnim chłopcem zajął się ojciec.
We wrześniu 1930 roku Karol zdał egzamin do męskiego Państwowego Gimnazjum Śląskiego im. Marcina Wadowity. W 1938 roku rozpoczął studia polonistyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim, przerwane wybuchem wojny. W czasie okupacji pracował jako robotnik w kamieniołomach w Zakrzówku i w fabryce „Solvay” w Krakowie. W 1941 roku zmarł mu ojciec. Do połowy 1943 roku Karol był związany z konspiracyjnym Teatrem Rapsodycznym. W 1942 roku rozpoczął studia na tajnym Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego, ukończył je po wojnie w 1946 roku i z rąk kard. Adama Sapiehy otrzymał święcenia kapłańskie. Do 1948 roku odbywał studia na Papieskim Uniwersytecie Dominikańskim w Rzymie.
Pierwszą duszpasterską placówką księdza Karola była mała wiejska parafia Niegowić niedaleko Bochni. W 1949 roku arcybiskup Sapieha przydzielił Karolowi Wojtyle parafię św. Floriana na Kleparzu w Krakowie. Młody wikary nawiązał szybki kontakt z młodzieżą akademicką. W 1953 roku obronił rozprawę habilitacyjną na Uniwersytecie Jagiellońskim, po czym podjął wykłady z katolickiej etyki społecznej i filozoficznej w krakowskim Seminarium Duchownym oraz na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Sakrę biskupią otrzymał w 1958 roku. W 1964 roku został arcybiskupem krakowskim, a w 1967 kardynałem. Brał aktywny udział w Soborze Watykańskim II.
Po śmierci Jana Pawła I, 16 października 1978 roku został wybrany na papieża i przyjął imiona Jan Paweł II. Był pierwszym od 455 lat papieżem nie-Włochem i pierwszym Polakiem na Stolicy Piotrowej. Pontyfikat Jana Pawła II upływał pod znakiem posługi na rzecz ekumenizmu, cywilizacji miłości, wolności wzorowanej na Eucharystii. Odwiedził większość krajów świata – z tej racji zwany jest „papieżem pielgrzymem” – odbył ponad 100 zagranicznych podróży duszpasterskich. Ważnym aspektem jego pontyfikatu było przypomnienie prawdy o Bożym miłosierdziu. W 1979 roku napisał encyklikę „Dives in misericordia”, która otworzyła drogę do beatyfikacji, a później kanonizacji s. Faustyny Kowalskiej. Dzięki jego staraniom Święto Bożego Miłosierdzia zostało zatwierdzone dla całego Kościoła. Jego obchody wyznaczono na drugą niedzielę wielkanocną.
Jan Paweł II zmarł 2 kwietnia 2005 roku o godzinie 21:37. Został pochowany 8 kwietnia 2005 roku w Watykanie. 13 maja 2005 roku rozpoczął się proces beatyfikacyjny Jana Pawła II, przez wielu zwanego – Wielkim. W odpowiedzi na wołanie wiernych „Santo subito!”, wznoszone podczas pogrzebu Papieża, nowy papież Benedykt XVI udzielił dyspensy od pięcioletniego okresu oczekiwania na wszczęcie procesu beatyfikacyjnego, co jest zwyczajowo wymagane przez prawo kanoniczne. 19 grudnia 2009 r. papież Benedykt XVI podpisał dekret o heroiczności cnót. 1 maja 2011, w Święto Bożego Miłosierdzia, Jan Paweł II został włączony w poczet błogosławionych. Kanonizacji dokonał papież Franciszek 27 kwietnia 2014 roku.
Zdjęcia: 2.A.3. JPII